Zdarza się iż sprzęgła jednotarczowe są wykonane w postaci sprzęgła półodśrodkowego. Główna różnica sprzęgła półodśrodkoweg od sprzęgła jednotarczowego jest taka, że docisk tarczy dociskowej i tarczy sprzęgłowej do koła zamachowego wytwarzany jest nie tylko przez sprężyny dociskowe, lecz również przez siłę odśrodkową obciążników umieszczonych na przedłużeniu dźwigni wyłączającej.
Siła sprężyn dociskowych może być dzięki temu mniejsza, poprawia komfort użytkowania samochodu poprzez zmniejszenie wysiłku kierowcy przy wyłączaniu sprzęgła. By przedstawić działanie posłużę się za przykład ciężarówką.
Do pokrywy sprzęgła przymocowane są wsporniki, w których na osiach umieszczone są wyłączające dźwignie obrotowe. Dźwignie te są dodatkowo osadzone obrotowo w łożyskach igłowych, w uchach będących całość wraz z tarczą dociskową. Podczas nastającego wzrostu prędkości obrotowej wału korbowego silnika, ciężarki poprzez działającą na nie siłę odśrodkową, powodują nacisk na tarczę dociskową, a w następnej kolejności na tarczę sprzęgłową, dociskając ją do koła zamachowego.
Sprzęgła półodśrodkowe stosowane były w samochodach FSO Warszawa. W sprzęgle tym tarcza sprzęgłowa dociskana jest do koła zamachowego dzięki tarczy dociskowej pod wpływem siły odśrodkowej ciężarków umiejscowionych się na obwodzie sprzęgła. Dzięki dużej prędkości silnika siła ta pokonuje opór sprężyn, co w konsekwencji powoduje dosunięcie tarczy dociskowej do tarczy sprzęgłowej. W tym momencie wyłączanie sprzęgła odbywa się w sposób samoczynny, gdy tylko prędkość obrotowa wału korbowego silnika zmniejszy się. Siła odśrodkowa ciężarków w tym momencie staje się mniejsza niż siła sprężyn, pod wpływem których następuje cofnięcie tarczy dociskowej.
